Poznajmy się
Janusz "Tata" Sieniawski
Współczesny ojciec Sztuki Krzyżowej. Źródło wiedzy i wartości, które stoją za naszą działalnością od początku aż do dziś.
Bartosz Sieniawski
Znawca i badacz Europejskich sztuk walki. Twórca pionierskich artykułów naukowych poświęconych polskiej szabli i staropolskiej szermierce.
Krzysztof Sieniawski
Szermierz, operator obrazu oraz grafik. Jest autorem wizualnej koncepcji naszej działalności i wyznacza kierunek w budowaniu nowoczesnego wizerunku Sztuki Krzyżowej.
Szabla uczestniczyła w naszym życiu od najmłodszych lat. Ze względu na zainteresowania naszego Taty dorastaliśmy w domu, którego ściany od zawsze zdobiła broni biała. Jako wnuk Polskiego Legionisty, syn oficera i Powstańca Warszawskiego Tata wychowywał nas w duchu wojskowych tradycji. Z pasją opowiadał o broni, szermierce, dokonaniach Husarii, Pancernych i Lisowczyków.
Ojciec, będąc wychowankiem wybitnych polskich olimpijczyków, szermierzy i kawalerzystów (prof. Zabłocki, mjr. Przezdziecki, mjr. Olędziki), rozpoczął naszą przygodę z szermierką, gdy skończyliśmy 16 lat. Podczas treningów nigdy nie odpuszczał, choć również nigdy nas do szermierki nie namawiał. Powtarzał, że to my mamy chcieć. Trenowaliśmy z pasji do szabli, którą zaraził nas Tata i nigdy nie przypuszczaliśmy, że stanie się to naszą misją i drogą życia.
Dziś, po 18 latach naszej przygody z szermierką, jesteśmy najbardziej rozpoznawalnymi specjalistami promującymi Polską szablę bojową na świecie:
-
Na Facebook obserwuje nas ponad 80tys. ludzi
-
Na TikTik 40tys.
-
A na YouTube nasze filmy wyświetlono ponad 3 miliony razy.
-
Jesteśmy autorami „Trylogii Sieniawskich” pierwszego na świecie kursu online poświęconego władaniu polską szablą.
-
Publikujemy artykuły naukowe i czynnie współpracujemy z instytutem broni białej Oakeshotta w Stanach Zjednoczonych.
-
Jesteśmy pomysłodawcami i twórcami głośnego filmu „Zrodzeni do Szabli”, który History Channel wyemitowano w 35 krajach Europy i Azji
Jesteśmy rodziną pasjonatów zakochanych w złotej erze Rzeczypospolitej, sarmackiej tradycji oraz Szabli - broni, w której zaklęta jest polska dusza.
Nasza Historia
SZTUKA KRZYŻOWA – Tradycja władania szablą na terenach Rzeczypospolitej Obojga Narodów (dzisiejszej Polski, Białorusi, Litwy i Ukrainy), niematerialne dziedzictwo staropolskiej sztuki wojennej sięgające drugiej połowy XVI wieku.
Nazwa „Sztuka Krzyżowa” pochodzi od „Cięcia Krzyżowego” - charakterystycznej dla Polaków techniki szermierczej polegającej na wykonaniu dwóch krzyżujących się cięć. Pierwsze cięcie, by zwieść lub odbić broń przeciwnika drugie, by zranić, lub zabić. Ta pozornie prosta technika wymagała mistrzowskiego wyczucia czasu, dystansu i siły, przez co uczono jej od najmłodszych lat.
Naukę walki szablą szlacheccy synowie rozpoczynali ok. 7 roku życia. Był to moment, w którym wyjęci spod matczynej opieki chłopcy przechodzili pod ojcowską protekcję. Następnie właśnie pod okiem ojca lub zatrudnionego we dworze weterana, zwanego preceptorem, rozpoczynali naukę wojennego rzemiosła: szermierki, jeździectwa, łucznictwa oraz strzelectwa.
W Rzeczypospolitej, szermierki, czyli sztuki użycia broni, uczono za pomocą świdwowego lub dębowego kija nazywanego „palcatem”. Po wstępnym kształceniu w rodzinnych dworach szlachta kontynuowała edukację w szkołach zakonu jezuitów lub pijarów, gdzie walki na palcaty (jeden na jednego lub zbiorowo) stanowiły główny element militarnego wychowania młodzieży.
Biegłość w sztuce szermierczej rozwijano także podczas zagranicznych podróży. Znaczna część zamożnej polskiej szlachty i magnaterii wyjeżdżała na studia do znanych zachodnich uczelni. Podróże na uniwersytety we Włoszech, Niemczech czy Francji były szansą do zgłębienia nowych koncepcji sztuki wojennej oraz ćwiczeń w cenionych na zachodzie szkołach szermierki.
Po zakończeniu edukacji młodzież powracała do rodzinnych dworów, doskonaląc zdobyte umiejętności. Sprzyjał temu obyczaj, który wymuszał na szlachcie ciągłą gotowość do walki. Zwyczaj ten nazywano „Kołem bijącym się w kije”. Według tradycji, w czasie obrad sądów i trybunałów, uzbrojona w szermiercze kije szlachta formowała na ulicach koło w którym ścierano się w walce na palcaty.
W wyniku serii pojedynków najlepszy z szermierzy stawał się Marszałkiem koła. Marszałek wysyłał na ulice instygatorów, czyli prowokatorów werbujących przechodniów do wzięcia udziału w walce. Ten, kto przyjął wyzwanie, bez względu na wynik, spotykał się z uznaniem. Jeśli zwyciężył, mógł walczyć z instygatorami i ubiegać się o starcie z Marszałkiem. Tego, kto odmówił lub stchórzył, obijano kijami i wyrzucano z koła.
Ten brutalny i często krwawy obyczaj miał jednak wyższy cel. W kole zderzała się siła z doświadczeniem, szermiercza biegłość z wolą walki, miało ono swoją hierarchię i zasady, było braterstwem broni kształtującym charakter i bojowego ducha.
Dziś Sztuka Krzyżowa jest czymś więcej niż umiejętnością władania szablą, to część naszej narodowej dumy i tożsamości. To inspiracja do pielęgnowania tradycyjnych postaw i wartości, które od wieków stanowiły o odwadze i sile sarmackich wojowników. Sile, która nadal w nas tkwi. ◼
Czym jest Sztuka Krzyżowa?
Dlaczego to robimy?
Od 30 lat staramy się propagować tradycje polskiej szabli i czynnie promować staropolską kulturę na świecie. Dumni z polskiej historii postanowiliśmy podzielić się wartościami, które sami wyznajemy.
Chcemy kształtować silny kręgosłup moralny wśród dzieci i młodzieży. Wzbudzić w nich waleczność, wytrwałość i spryt,
zwiększyć pewność siebie i siłę charakteru. Cenimy tradycyjne wartości takie jak męstwo, odwagę, braterstwo i poświęcenie.
Jeśli tak jak my kochasz sarmacką kulturę i sztukę władania bronią, jeśli zależy Ci na prezentowaniu jej w nowoczesnej i inspirującej formie, jeśli czujesz, że polska szabla zasługuje na miejsce w popkulturze, a husarze, pancerni i lisowczycy w niczym nie ustępują samurajom, ninja czy roninom, dołącz do nas!
Bez patosu, lecz z mądrością i pasją opowiadajmy światu o szabli i kraju skrzydlatych jeźdźców.